รีวิว 3 Will be Free สามเราต้องรอด (2019): หนีการไล่ล่ายังไงให้ดูเหมือนไปเที่ยว

นาน ๆ ทีเราจะได้เห็นซีรีส์ไทยที่มีพล็อตเกี่ยวกับการไล่ล่าเข้ม ๆ ไม่ได้เน้นโรแมนซ์หรือคอมเมดี้ บวกกับแวบแรกตัวซีรีส์ทั้งน่าสนใจในแง่ของ visual และตัวแสดง เราเลยลองย้อนกลับไปดูเรื่องนี้ ก็คือ 3 Will be Free หรือ สามเราต้องรอด ซีรีส์จำนวน 10 ตอนที่เนื้อหาเข้มข้นทุกตอน

ซีรีส์เล่าเรื่องของ 3 ตัวเอกอย่าง “นีโอ” (จอส เวอาห์) “หมิว” (มายด์ ลภัสลัล) และ “ชิน” (เต ตะวัน) ซึ่งตกกระไดพลอยโจนต้องหนีการตามล่าไปด้วยกัน เหตุเริ่มที่นีโอ หนุ่มบาร์โฮส ไปมีสัมพันธ์ชู้สาวกับ “วานิกา” (ทราย เจริญปุระ) ภรรยาของ “เสี่ยธนา” (บิ๊ก ศรุต) เจ้าพ่อมาเฟียที่โหดสัส ฆ่าไม่เลือกหน้า แบบนี้มีหรือจะรอด พอเสี่ยธนารู้เรื่องก็ส่งลูกน้องไปตามฆ่านีโอสิอย่าให้เหลือ

นีโอหนีมาเรื่อย ๆ จนได้เจอกับชิน หนุ่มติ๋มลูกชายของเสี่ยธนา ชินเลยตกเป็นผู้ร่วมเหตุการณ์การไล่ล่าไปด้วยแบบงงๆ เท่านั้นยังไม่พอ ในจังหวะที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม หมิวซึ่งเป็นเด็กเชียร์แขกในร้านก็โผล่มาร่วมวงด้วย และเผลอฆ่า “พล” (แม็กซ์ เจนมานะ) ลูกน้องมือดีของเสี่ยธนาไป

แค่ตอนแรกก็คดีทับถมกันสนุกแล้ว ทั้งสามเลยต้องหนีการไล่ล่าของเสี่ยธนาที่ตามราวีไม่จบไม่สิ้น โดยมีชินเป็นเหมือนเครื่องรางชิ้นสำคัญที่ยังพอจะช่วยให้พวกเขาปลอดภัยอยู่บ้าง

เกี่ยวกับซีรีส์โดยรวม

สามเราต้องรอด เป็นซีรีส์ที่เน้นเรื่องของการไล่ล่าเป็นหลัก ตัวละครอยู่นิ่ง ๆ ได้ไม่ทันไรก็ต้องมูฟออนกันต่อ ซึ่งดูแล้วก็เหนื่อยแทนเหมือนกัน ลุ้นว่าเมื่อไรมันจะจบ แล้วจะจบยังไง เพราะฝ่ายตรงข้ามก็ดูกัดไม่ปล่อยสุด ๆ

ชื่นชมที่ซีรีส์กล้าลองเล่นพล็อตใหม่ ๆ และดำเนินเรื่องได้ฉับไวเฉียบพลัน ไม่มีส่วนไหนที่น่าเบื่อ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมี plot holes หลายจุดที่ทำให้ด่าตัวละครอยู่เรื่อย ๆ ว่าทำไมไม่ทำแบบนั้นแทน ทำแบบนี้ทำไม บางการตัดสินใจก็ดูโง่ ๆ เหมือนไม่ได้คิดระยะไกลไว้เลย กะเอาสบายเร็ว ๆ อย่างเดียว และบางครั้งก็ดูประเมินคู่ต่อสู้ต่ำมาก แบบ แกไม่คิดว่าพวกเขาจะมาเด็ดหัวแกทีหลังเหรอ พวกนั้นมันเป็นมาเฟียนะเว้ยไม่ใช่กุ๊ยข้างถนน

สิ่งหนึ่งที่รู้สึกเสียดายคือการใช้ประโยชน์จากชินที่น้อยมาก ทั้ง ๆ ที่ชินแทบจะเรียกได้ว่าเป็นตัวเงินตัวทอง…เอ่อ…ตัวนำโชค ถุงลมนิรภัย ยันต์กันผี เสื้อชูชีพ ฯลฯ ที่จะช่วยชีวิตพวกเขาได้ เพราะชินเป็นลูกชายแท้ ๆ ของเสี่ยธนา แต่บทกลับผลักให้ชินกลายเป็นเหมือนคนนอก เป็นตัวละครที่เกือบลืมไปแล้วว่ามีความสำคัญ จนมาท้าย ๆ เรื่องนี่แหละอีก 2 คนถึงค่อยตาสว่างว่าอ้าวชินก็มีค่าเหมือนกันนี่หว่า ก็คือพวกแกตระหนักช้าไปมั้ยยย

ส่วนตัวละครอย่างนีโอกับหมิว ก็เหมือนเกิดมาเพื่อเสริมกันและกัน ตั้งแต่อาชีพละที่อยู่ในวงการเดียวกัน (หนุ่มบาร์โฮส & สาวเชียร์แขก) คาแรคเตอร์ก็มีความแรง ๆ ลุย ๆ เหมือนกัน ด้วยเหตุนี้ละมั้ง ชินเลยกลายเป็นคนจืดจางไปเลย ช่วงแรก ๆ เคมีทั้ง 3 เลยจะดูแบบ เหมือนชินเป็นเด็กน้อยอยู่คนเดียว แต่พอหลัง ๆ บทชินเริ่มมีปากมีเสียงมากขึ้น เริ่มกล้าทำนู่นทำนี่ขึ้น เลยพอเทียบเคียงอีกสองคนได้

ความรักระหว่างเราสามคน

พอตัวละครหลักเป็นหนุ่มสาวหน้าตาดีสามคน ก็คงอดไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มโรแมนซ์เข้ามานิดหน่อยกรุบ ๆ ให้พอชื่นฉ่ำหัวใจ ซึ่งการเล่นกับบทรัก ๆ ของเรื่องนี้ก็แหกกฎใช้ได้ เพราะพี่แกเล่นให้ 3 คนนี้รักกันเอง ก็คือรักกัน 3 คนนั่นแหละ

หลายคนอาจจะ อี๋ รับไม่ได้ ทรีซัม ถามว่ามีฉากทรีซัมมั้ยมันก็มีแหละ แต่มันก็ไม่ได้เด่นหรือชัดแจ้ง แค่ราง ๆ ให้พอมีไอเดีย และก็ไม่ได้ดูน่าเกลียดอะไร กลับกัน มันกลับอธิบายความสัมพันธ์ของ 3 คนนี้ได้ชัดเจนขึ้น ทำให้เราเห็นว่าพวกเขาผูกพันกันขนาดไหน และท้าทายกฎเกณฑ์ด้วยว่า “ทำไมเราถึงจะรักหลายคนพร้อมกันไม่ได้ล่ะ”

ซีรีส์ตั้งคำถามนี้ไว้ให้เราไปคิดต่อ ว่าเออจริง ๆ ความรักมันก็มีหลายรูปแบบ มันไม่ต้องชาย 1 หญิง 1, ชาย 1 ชาย 1, หรือหญิง 1 หญิง 1 เสมอไปสักหน่อย ในเมื่อไม่เป็นไปตามครรลองแต่ทุกคนแฮปปี้ดี ไม่มีใครเดือดร้อน ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร

หรือเรื่องรสนิยมทางเพศ ตัวละครก็ตั้งคำถามว่า แล้วทำไมจะต้องชอบแค่เพศเดียวล่ะ ทำไมจะชอบหลายเพศไม่ได้ อย่างนีโอ ก็ยอมรับว่าชอบได้ทั้งผู้ชายและผู้หญิง ถ้ารู้สึกดีกับใครก็ชอบคนนั้นแหละ

ถึงอย่างนั้น น้ำหนักของบทโรแมนซ์ก็ไม่ได้เยอะ ซีรีส์ยังให้ความสำคัญกับเรื่องการไล่ล่ามากกว่า บทรัก ๆ แทบจะเรียกได้ว่ามีแค่ประมาณ 10-20% เท่านั้น

หนีการตามล่ายังไงให้เหมือนไปพักร้อน

สิ่งหนึ่งที่รู้สึกขัดใจเล็ก ๆ คือ ซีรีส์สร้างบรรยากาศการหนีได้เหมือนการเที่ยวแบ็กแพ็กมาก ไม่ใช่ว่าไม่เข้มข้นนะ คือไอ้เข้มข้นน่ะก็เข้มข้น แต่หลายครั้งตัวละครก็ชิวไป เช่น เดินเปิดหน้าซื้อของกินข้าวอย่างชิว ๆ ทั้งที่หน้าตัวเองขึ้นหราบนจอทีวีทั่วประเทศ ออกมาเล่นน้ำตก ตีแบต เมากัญชา เล่นน้ำทะเล ฯลฯ บันเทิงดี๊ด๊าเหมือนลืมไปแล้วว่าเฮ้ยต้อง low profile ที่สุด ไม่มีเวลามาสังสรรค์ลัลล้า มันควรต้องก้มหัวอยู่เงียบ ๆ และคิดหาแผนกัน

อีกอย่างคือ รูปลักษณ์ของตัวละคร ก็คือยังดูสวยหล่อเป๊ะเหมือนเพิ่งออกมาจากห้าง เสื้อผ้ามีให้เปลี่ยนแบบไม่ซ้ำกันสักตัว มีชุดว่ายน้ำเล่นน้ำตกด้วยเอ้า คือหนีการตามล่านี่มีอารมณ์แพ็กชุดว่ายน้ำไปด้วยเหรอแก๊ หมิวนี่ยิ่งแล้วใหญ่ แต่งหน้าจัดเหมือนไปเชียร์แขกทุกวัน ผมก็ยังเป็นลอนสวยเด้ง คือมันดูไม่เรียลอะ พวกแกรีบหนีการตามไล่ล่า จะไปมีเวลาและกะจิตกะใจที่ไหนดูแลตัวเองให้เป๊ะขนาดนี้ โอเคว่านักแสดงอาจจะไม่ต้องหน้าสด โทรมจัดก็ได้ แต่อย่างน้อย ก็ควรลดดีกรีความเป๊ะลงมาบ้างเพื่อความสมจริงอะ

ตัวร้ายก็มีหัวใจ

นอกจากเรื่องราวของ 3 วัยรุ่น ก็ยังมีอีกมุมที่เป็นของฝั่งตัวร้ายมาบาลานซ์น้ำหนักไม่ให้เราเกลียดชังตัวร้ายมากเกินไป ก็คือหลังจากที่พลเสียชีวิตไป ก็มี “เต๋อ” (กันสมาย ชนกันต์) ลูกน้องของพลมารับช่วงตามไล่ล่าต่อ และมี “แมร์” (เจนนี่ ปาหนัน) แฟนของพลที่เคว้งมากเพราะมีพลเป็นคนเดียวในชีวิต แมร์ขอติดสอยห้อยตามเต๋อไปด้วยเพราะอยากล้างแค้นที่ทำให้แฟนตัวเองต้องตาย

บทของเต๋อกับแมร์ ช่วยเพิ่มความเป็นมนุษย์ให้ตัวร้ายขึ้นมาหน่อย ทำให้เราพอจะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นในหัวพวกเขา อย่างเต๋อ ก็แค้นใจที่ลูกพี่คนสนิทต้องตาย และต้องการจะหนีความผิดที่พลั้งมือฆ่าภรรยาของเสี่ยธนาด้วยการผลักความผิดให้กลุ่มนีโอ ส่วนแมร์นั้น จริง ๆ แล้วก็เป็นมนุษย์ปุถุชนทั่วไป ไม่เคยจับปืน ไม่เคยฆ่าใคร แต่ต้องมาทำเพราะร่วมขบวนไปกับเต๋อแล้ว เต๋อนั้นดูแลแมร์อย่างดีเหมือนกับที่รับปากพลไว้

ชอบตรงที่บทเกลี่ยให้ทุกคนไม่แย่ไม่ดีแบบ 100% ก็เทา ๆ นัว ๆ กันไป อาจจะเทามากเทาน้อยแล้วแต่คน ที่แน่ ๆ คือตัวร้ายเรื่องนี้ไม่ได้เกิดมาร้ายตั้งแต่ต้น แต่มันมีเหตุปัจจัยต่าง ๆ ที่ทำให้ต้องร้าย

มาเฟียที่มีทุกอย่าง แต่ไม่มีความสุข

“เสี่ยธนา” เป็นอีกตัวละครหนึ่งที่มีอิทธิพลกับเรื่องนี้มาก เรียกได้ว่าถ้าไม่มีเสี่ยธนาสักคน ซีรีส์จะไม่ดำเนินต่อเลยก็ว่าได้ (เพราะลุงแกอาฆาตแค้นเป็นเจ้ากรรมนายเวรแบบติดจรวดจริง ๆ)

เสี่ยธนาเป็นตัวอย่างของนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ มีครอบครัว มีเงินทอง มีบารมี มีบริวาร ผู้คนต่างยำเกรง แต่ถึงอย่างนั้น เรากลับสัมผัสได้ว่าเสี่ยธนาดูไม่มีความสุขเลยแม้จะมีทุกอย่างที่กล่าวมา

เหตุผลหนึ่งก็คือเราว่าเสี่ยธนามองผลประโยชน์ตัวเองเป็นหลัก อะไรคว้าได้ก็คว้าแม้ว่าจะผิดกฎหมาย กลัวว่าตัวเองจะไม่เป็นที่ยอมรับ ยังมีปมด้อย เลยใช้ความกลัวบริหารจัดการคน คือเน้นทำให้คนอื่นกลัว เน้นเชือดไก่ให้ลิงดู เพราะคิดว่าวิธีนี้แหละเอาอยู่แน่ ๆ

แต่ลึก ๆ แล้ว เสี่ยแกก็มีความ insecure อยู่ ไม่งั้นไม่ทำตัวแบบนี้หรอก เสี่ยแกลึก ๆ ก็คงต้องคอยระแวงอยู่เสมอว่าจะมีใครลอบกัดมั้ย คู่แข่งจะตลบหลังรึเปล่า จะมีใครมาฆ่ากูมั้ย ฯลฯ

ไหนจะครอบครัว ที่เสี่ยก็ไม่ได้ให้ความรักความอบอุ่นอย่างเต็มที่ ให้เวลากับงานเป็นบ้าเป็นหลัง ทำให้ความสัมพันธ์ในครอบครัวเหือดแห้ง

สุดท้ายแล้ว ทุกอย่างที่มีก็ไม่ได้ช่วยให้เสี่ยธนามีชีวิตแบบแฮปปี้ได้เลย ก็น่าเสียดายแทนเหมือนกัน แต่มันก็เป็นผลของการดำรงชีวิตอยู่ในด้านมืดนั่นแหละ

ชีวิตของเด็กรวย & เด็กจน

นีโอกับหมิวเป็นตัวอย่างของเด็กที่เกิดมาฐานะไม่ได้ร่ำรวย ค่อนข้างต้องสู้ชีวิตระดับหนึ่ง ยอมทำอะไรก็ได้เพื่อให้ได้เงินอยู่ไปวัน ๆ ส่วนชินนั้นเกิดบนกองเงินกองทอง มีสิ่งอำนวยความสะดวก

ด้วยเหตุนี้ต่างฝ่ายต่างไม่เข้าใจชีวิตของอีกฝ่าย นีโอและหมิวคิดว่าชินน่าจะแฮปปี้กับชีวิต แต่ความจริงก็คือ ชินถูกบังคับให้เป็นนั่นเป็นนี่มาตลอด ต้องอยู่บนความคาดหวังของพ่อแม่ที่ไม่ได้ให้ความอบอุ่นกับเขามากพอ แถมยังต้องมารู้เหตุโศกนาฏกรรมในครอบครัวทีหลังด้วย

ส่วนชินเองตอนแรกก็ไม่เข้าใจว่าทำไมนีโอกับหมิวต้องทำงานแบบนี้ ทำไมไม่ไปทำในสิ่งที่อยากทำ ซึ่งแน่นอนว่าสภาพของนีโอกับหมิวทำไม่ได้ เพราะพวกเขาไม่ได้มีฐานะร่ำรวยแบบชิน พวกเขาต้องสู้ด้วยตัวเอง อะไรได้เงินก็ต้องทำแม้ว่ามันจะไม่ใช่สิ่งที่อยากทำก็ตาม แต่ทุก ๆ อย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตพวกเขา ก็ทำให้พวกเขาแข็งแกร่งและเติบโตขึ้น ดูเด็ดขาดและเป็นที่พึ่งพาได้

บางทีเราอาจจะเผลอตัดสินคนจากภายนอก คิดว่าชีวิตเค้าน่าจะเป็นแบบนี้ ๆ แต่ตราบใดที่เราไม่เคยคุยกับเขา ไม่เคยรู้จักเขาจริง ๆ สิ่งที่เราคิดก็อาจจะผิดก็ได้

สรุป

3 Will be Free สามเราต้องรอด เป็นซีรีส์ที่ดูสนุก บันเทิงทุกตอน เข้มข้นและลุ้นขึ้นเรื่อย ๆ แบบเดาไม่ถูกว่าจะจบยังไง ถ้าดูแบบไม่คิดอะไรก็ถือว่าเป็นซีรีส์ไทยที่ดีเรื่องนึงเลย แต่ถ้าดูแบบละเอียด ๆ ก็อาจจะขัดใจได้กับ plot holes และความไม่สมเหตุสมผลหลายจุดที่ทำให้เนื้อเรื่องดูไม่สมจริง ทางด้านนักแสดงถือว่าทำได้ดี เล่นได้เข้ากับบทบาท ทั้งนักแสดงหลักและนักแสดงเสริม ยิ่งคุณเจนนี่ ปาหนัน ก็คือสลัดมาดฮา เล่นบทดราม่าตึงเครียดได้ถึงใจมาก ถือเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่แปลกใหม่ในวงการซีรีส์ไทยและคิดว่าลองดูได้ไม่เสียหายอะไรค่ะ