รีวิว 47 Meters Down: Uncaged (2019): ว่ายหนีฉลามในเขาวงกตใต้น้ำที่ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะจบ

ความลึกลับใต้น้ำ ฉลามที่ตามไล่ล่า ออกซิเจนที่กำลังจะหมดลง… ทั้งหมดทั้งมวลนี้เพียงพอที่จะสร้างหนังระทึกตื่นเต้นได้เรื่องหนึ่ง และ 47 Meters Down: Uncaged ก็มีครบทั้งหมดที่ว่ามานี่ เรียกได้ว่าเข้าสูตรหนังแนวเอาตัวรอดปนสยองขวัญแบบเป๊ะๆ ทุกอย่าง

เรื่องนี้เป็นภาคต่อมาจาก 47 Meters Down เป็นหนังฉลามเหมือนกัน ฉายในปี 2017 และได้รับกระแสตอบรับดี ถึงได้มีภาค 2 ซึ่งใช้ทุนสร้างมากกว่าถึง 2 เท่า สำหรับเรานั้นไม่เคยดูภาคแรกมาก่อน (เอ หรือเคยแล้วแต่ลืม) แต่ก็ไม่มีปัญหาอะไรกับการดูภาคนี้ เพราะเนื้อเรื่องไม่ได้ต่อกัน เป็นเรื่องแยกออกมาต่างหากเลย

47 Meters Down: Uncaged เล่าเรื่องของ 4 สาวที่ไปดำน้ำกัน ได้แก่มีอา (Sophie Nélisse) ซาช่า (Corinne Foxx) อเล็กซ่า (Brianne Tju) และนิโคล (Sistine Rose Stallone) โดยตอนแรกหนังปูความสัมพันธ์ของตัวละครก่อน เราจึงได้รู้ว่าพ่อของมีอา (John Corbett) แต่งงานใหม่กับแม่ของซาช่า (Nia Long) ทำให้สองสาวกลายเป็นพี่น้องกัน แต่ทั้งคู่ก็ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไร พวกเขาย้ายมาอยู่ที่เม็กซิโก และในขณะที่ซาช่ามีแก๊งเพื่อนอย่างอเล็กซ่าและนิโคล แต่มีอากลับโดนเพื่อนกลุ่มอื่นแกล้งตลอด

อยู่มาวันหนึ่ง พ่อของมีอามีแผนให้มีอากับซาช่าไปทำกิจกรรมสร้างสัมพันธ์ร่วมกัน นั่นก็คือการไปทัวร์ดูฉลามล่าเหยื่อ แต่สุดท้ายสองสาวก็เปลี่ยนแผน ไปทะเลสาบลับกับอเล็กซ่าและนิโคลแทน ซึ่งจุดนี้มีเมืองใต้น้ำของชาวมายันอยู่ อเล็กซ่ากับนิโคลก็ตื๊อซาช่ากับมีอาให้ดำน้ำลงไปดูกัน แค่ถ้ำเดียวแล้วจะกลับ สัญญา! ณ ทะเลสาบแห่งนั้นมีอุปกรณ์ดำน้ำเตรียมไว้โดยทีมของพ่อมีอาที่เตรียมจะทำงานสำรวจพื้นที่ตรงนี้ สาวๆ เลยมีอุปกรณ์มากพอที่จะลงไปสำรวจเมืองใต้น้ำกัน แต่แล้วก็เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น เมื่อพวกเธอดันไปเจอฉลามขาวตาบอดที่ไล่งับคนอย่างเลือดเย็น แถมทางออกถ้ำยังถูกปิดตายจากอุบัติเหตุอีก

นี่เป็นหนังความยาว 90 นาทีที่บอกเลยว่าระทึกตลอดตั้งแต่ต้นจนจบ เป็นหนังที่เราภาวนาขอให้มันจบสักที ไม่ใช่เพราะน่าเบื่อ แต่มันตื่นเต้นเกินไป๊ เหนื่อยแทนตัวละคร ที่เจออุปสรรคความท้าทายไม่จบไม่สิ้น ผ่านตรงนี้ได้ ก็มาเจออุปสรรคต่อไปอีก รู้สึกลุ้นเอาใจช่วยพวกเธอให้รอดกลับกันไปทุกคน แม้จะเดาไว้บ้างแล้วแหละว่าหนังแบบนี้ต้องมีการสังเวยชีวิตเกิดขึ้นอยู่แล้วเป็นปกติ

ด้วยสถานการณ์ใต้น้ำที่มันอันตรายอยู่แล้ว ยังจะเจออุปสรรคอย่างฉลาม ออกซิเจนที่ใกล้หมด ทางใต้น้ำที่วกไปวนมาไม่รู้จะไปจบที่ไหน แถมทัศนวิสัยที่มืดมัวมองไม่ค่อยจะเห็นอีก ทุกอย่างมันพร้อมสร้างความกดดันให้หนังอย่างพร้อมเพรียง มุมกล้องของหนังที่เน้นการมองผ่านสายตาของตัวละคร หรือโคลสอัปตัวละครก็ยิ่งทำให้เรารู้สึกเหมือนกำลังดำดิ่งไปกับพวกเธอ เสียวขาตามๆ กันไป

เส้นเรื่องหนังค่อนข้างเดาง่าย ไม่ได้มีอะไรหักมุม จุดไหนที่เรารู้สึกว่า แม่ง มันต้องมาละ มันก็มาจริงๆ โดยปกติหนังไม่ค่อยปล่อยให้เราพักหายใจนานเท่าไร นานเมื่อไรนี่เดาไว้เลยว่าเดี๋ยวมันต้องมาแน่ โดยรวมแล้วถ้าใครหาความแปลกใหม่ในพล็อตเรื่อง ก็ถือว่ายังไม่ได้มีอะไรสดใหม่ เหมือนหนังฉลามล่าคนทั่วไป แต่ถ้าถามว่าความสนุกได้ไหม บอกเต็มๆ ปากเลยว่าคุ้ม

ถึงอย่างนั้น ก็อาจจะมีบางคนที่ไม่พอใจกับความไม่สมเหตุสมผลของหนังหลายจุด ที่เห็นชัดๆ เลยคือออกซิเจนที่ช่วงแรกหมดไวมาก แต่ช่วงหลังๆ นี่อึดเชียว ไม่หมดสักที ทั้งที่สาวๆ ใช้พลังกายไปเยอะมาก หายใจฮืดฮาด ควรจะหมดตั้งแต่กลางๆ เรื่องละหากอิงจากอัตราการลดระดับแบบเดียวกับต้นเรื่อง อีกจุดก็คือฉากที่มีฉลามมาเกี่ยวข้อง บางฉากนี่ฉลามเคลื่อนมาใกล้สาวๆ มากแต่ไม่ทำอะไรเลย แต่อีกฉากนี่แค่ว่ายอยู่เฉยๆ จู่ๆ ก็วาร์ปมากัดแบบไม่ทันตั้งตัว บางฉากกัดคนแต่คนได้แผลเหวอะมาแค่นิดเดียว ยังรอดอยู่ ซึ่งแบบ เฮ้ย ฟันฉลามมันน่าจะคมกว่านี้นะ ทั้งหมดทั้งมวลนี้อาจจะทำให้เรา เอ๊ะ ระหว่างดูหนังอยู่ได้ แต่ถ้ามองข้ามๆ ไปแล้วโฟกัสไปที่ความสนุกอย่างเดียวก็ถือว่าโอเคละ

โดยรวมแล้ว 47 Meters Down: Uncaged มีจุดบอดอยู่บ้างแต่ก็พอมองข้ามไปได้ เหมาะสำหรับใครที่อยากหาหนังแนวเซอร์ไววัลระทึกขวัญดูแบบสนุกๆ ลุ้นๆ รับรองว่าจะตื่นเต้นและเสียวขาไปทั้งเรื่อง