รีวิว Scary Stories to Tell in The Dark (2019): ระวังหนังสือในมือคุณ

เรารู้สึกว่า Scary Stories to Tell in The Dark ได้รับการโปรโมตค่อนข้างน้อย รู้ตัวอีกที อ้าว เข้าโรงแล้วเหรอ เห็นชื่อหนังแล้วต้องไปหาตัวอย่างมาดู เพราะแค่ชื่อก็เดาได้ละว่าต้องเป็นหนังผีทริลเลอร์เขย่าขวัญแน่ๆ

ตอนแรกที่ยังไม่รู้อะไร ก็วาดภาพไว้ว่า น่าจะสยอง แต่พอเห็นตัวอย่างแล้วมารู้ว่าเป็นหนังที่สร้างจากวรรณกรรมเด็ก ก็เริ่มเผื่อใจไว้ละ

Scary Stories to Tell in The Dark เล่าเรื่องราวในปี 1968 ที่เกิดขึ้นในเมืองมิลวัลเล่ย์ รัฐเพนซิลเวเนีย ตัวเอกคือแก๊งเด็กที่ลองดีเข้าไปในบ้านร้างของครอบครัวเก่าแก่ ที่ซึ่งมีประวัติว่า ซาร่าห์ (Kathleen Pollard) ลูกสาวของบ้าน ถูกขังและแขวนคอด้วยผมตัวเอง ! สเตลล่า (Zoe Margaret Colletti) เด็กสาวผู้ชื่นชอบเรื่องราวสยองขวัญ ได้หยิบบันทึกของซาร่าห์ติดตัวมาด้วย ก่อนจะมารู้ทีหลังว่าในหนังสือเล่มนั้นมีเรื่องสั้นน่ากลัวๆ เต็มไปหมด ที่พีคกว่านั้นคือมีบางเรื่องที่เขียนขึ้นใหม่แบบ real-time ด้วย และยังมีชื่อของพวกเขาเป็นตัวละครในเรื่องอีก! แก๊งเด็กกลุ่มนี้จึงต้องหาทางหยุดยั้งเรื่องราวทั้งหมด ก่อนที่หนังสือจะเขียนสตอรี่ให้พวกเขาพบจุดจบไปทีละคนๆ

นี่เป็นหนังที่ทำให้เรานึกถึงวรรณกรรมผีสมัยเด็กอย่าง Goosebumps ของ R.L. Stine คือมันออกฟีลประมาณนั้นเลย เพียงแต่หนังเรื่องนี้จะมีความน่ากลัวมากขึ้นกว่าหน่อย ไม่ได้แฟนตาซีจ๋าๆ ถึงอย่างนั้น ผีในเรื่องนี้ก็จะมีรูปร่างออกแนวอสูรกายมากกว่าจะเป็นผี ไม่ว่าจะเป็นศพนิ้วเท้าหลุด ผีนักกายกรรม ผีชาไข่มุก (ฮาอันนี้ คิดได้ไง) ผีหุ่นไล่กา เป็นต้น ทุกตนจะมีความแบบ น่าเกลียดน่าแหวะ มากกว่าน่ากลัว แต่เอาเข้าจริง ถ้าไปเจอจริงๆ ก็คงน่ากลัวแหละ ยิ่งต้องวิ่งหนีพวกมันด้วยแล้ว ระหว่างดูหนังเลยอดลุ้นตามตัวละครไม่ได้

ด้วยความที่หนังได้เรต PG13 ที่สหรัฐฯ และสร้างจากวรรณกรรมเด็ก มีตัวละครหลักเป็นเด็ก หนังเลยไม่ได้มีฉากรุนแรงอะไรมากมาย ไม่ได้เลือดสาดเกินเบอร์ ถือว่าเด็กๆ ก็ยังพอดูได้ สำหรับผู้ใหญ่อย่างเราๆ ถ้าใครชอบความเลือดข้นอาจจะไม่สะใจเท่าไร แต่สำหรับเราแค่นี้ก็โอเคนะ แล้วเราก็ชอบที่หนังเรื่องนี้ไม่สอบตกเรื่องการทำให้คนดูลุ้น ยอมรับเลยว่าบางฉากแอบเหลือบดูแค่ครึ่งจอ เพราะลุ้นไปกับตัวละครมากๆ ตอนที่ผีตามไล่ล่าแบบคืบคลานเข้ามาเรื่อยๆ มุมกล้องก็ชอบใช้แบบ first person ยิ่งทำให้ลุ้นหนักไปอีก

ตอนแรกเราคิดว่าหนังจะเล่าเรื่องราวแต่ละเรื่องแยกกันไปเลย แต่ก็มารู้ตอนดูจริงนี่แหละว่าหนังเล่าแบบเรื่องใหญ่เรื่องนึงที่ครอบเรื่องสั้นหลายๆ เรื่อง แม้ว่าเส้นเรื่องใหญ่โดยรวมจะไม่ได้แปลกใหม่หรือหักมุมมากมาย แต่การดำเนินเรื่องถือว่าโอเคใช้ได้ ช่วงแรกๆ อาจจะมีง่วงหน่อย เพราะปูทางซะนาน กว่าจะได้เข้าไปบู๊ในบ้านผีสิงก็เล่นเอาแอบหาวไปบางฉาก แต่พอเข้าไปในบ้าน และหลังจากนั้น เราก็เริ่มอินไปกับเรื่องราวแล้ว หนังเล่นกับความกดดันว่าคนในทีมค่อยๆ หายไปทีละคน ต้องรีบหาทางแก้ก่อนจะตายกันหมด เป็นพล็อตเก่าๆ แต่เอามาเล่นทีไรมันก็ชวนลุ้นระทึกทุกที

ทางฝั่งตัวละคร แต่ละคนยังไม่ค่อยได้โชว์บทบาทของตัวเองมากนัก (หากไม่นับตัวหลักๆ) โผล่มาแป๊บนึงก็โดนผีลากแล้ว เสียดายนิดๆ เหมือนกัน อารมณ์แบบยังไม่ทันรู้จักคนคนนี้ ก็ไปซะละ ความผูกพันมันเลยไม่ค่อยมีเท่าไร แต่ถึงอย่างนั้นก็ลุ้นเอาใจช่วยพวกเขาให้รอดอยู่ดี (แม้จะไม่รอดก็ตาม)

โดยรวมแล้ว Scary Stories to Tell in The Dark ให้ความบันเทิงได้ดีสำหรับใครที่ชอบหนังระทึกขวัญ ใครที่ไม่เชี่ยวหนังผีแต่อยากดู ก็ยังพอดูได้ เพราะไม่มีฉากหลอนโหดติดตาเท่าไร เน้นไปที่ลุ้นเอาใจช่วยตัวละครให้หนีพ้นจากผีที่ไล่ล่ามากกว่า ตอนจบของเรื่องทำให้เดาว่าอาจจะมีภาคต่อ จบได้แบบมีออร่าแห่งความหวังมาก แปลกจากหนังผีทั่วไปดีที่มักจะหักมุมไม่ก็จบแบบโหดๆ ไปเลย ก็รอลุ้นให้มีภาคต่อนะเพราะอยากรู้เหมือนกันว่าคนที่หายไปในภาคนี้จะได้กลับมาไหม…

ป.ล. ดูจบแล้วอยากไปหาหนังสือมาอ่านเลย