รีวิว The Travelling Cat Chronicles (2018): ออกตามหาบ้านใหม่ให้แมวหน้าบูดสุดที่รัก

เห็นแค่หน้าปกหนังเรื่องนี้ หลายคนคงเดาไว้แล้วว่านี่เป็นหนังสำหรับทาสแมวแน่ๆ

และใช่ มันก็เป็นหนังสำหรับทาสแมวจริงๆ แหละ

แต่ถ้าถามว่าคนที่ไม่ใช่ทาสแมวละดูได้มั้ย ดูแล้วจะอินมั้ย บอกเลยว่าไปดูเถอะ มันมีมากกว่าแมว!!

The Travelling Cat Chronicles เป็นหนังญี่ปุ่นที่เล่าเรื่องของซาโตรุกับนานะ หนึ่งชายหนุ่มกับหนึ่งแมวที่เขาซี้มาก (นานะนี่เป็นแมวเพศผู้นะ เพิ่งรู้ตอนดูหนังนี่แหละ) อยู่มาวันหนึ่งซาโตรุมีเหตุผลให้ต้องเลิกเลี้ยงนานะ เขากับนานะจึงออกเดินทางไปตามที่ต่างๆ เพื่อหาคนเลี้ยงดูคนใหม่ให้นานะ ซึ่งระหว่างทางก็ได้พบเจอเพื่อนเก่าๆ ของซาโตรุมากมาย ทำให้ได้รับรู้เรื่องราวในอดีตเกี่ยวกับตัวเขา และความรักที่มีต่อแมวของเขาด้วย นอกจากนี้การเดินทางครั้งนี้ก็ยังเผยให้รู้ความลับบางอย่างที่ซาโตรุซ่อนไว้ ทำเอาตอนจบซึ้งน้ำตาไหลกันไปเลย

อย่างที่เราบอก เรื่องนี้แม้ไม่ใช่ทาสแมวก็ดูได้ เพราะหนังไม่ได้ขายความน่ารักหน้าบึ้งของแมวอย่างเดียว ไม่ได้เน้นให้แมวเป็นพระเอกด้วยนะอันที่จริง ความจริงคือซาโตรุต่างหากที่เป็นตัวเด่น โดยมีนานะเป็นเหมือนพระรองคอยอยู่ข้างกายซะมากกว่า ตั้งแต่ต้นจนจบ เราจะได้รับรู้เรื่องราวของซาโตรุ ไม่ว่าจะเป็นชีวิตวัยเด็กของเขา แมวตัวแรกที่เขาเลี้ยง ความรักของเขาที่มีต่อสรรพสัตว์ อดีตอันน่าหดหู่ของเขา ดังนั้น จริงๆ แล้วนี่เป็นหนังที่เล่าถึงชีวิตของชายคนหนึ่งมากกว่าจะเป็นหนังแมวอย่างที่หลายคนเข้าใจผิดกันตอนแรก

แล้วแมวอย่างนานะมีบทบาทสำคัญตรงไหน? เราว่าถ้าไม่มีนานะนี่สีสันของหนังคงหายไปเยอะ เพราะความสัมพันธ์ของซาโตรุและนานะนั้นแนบแน่นมาก เราจะได้เห็นว่าทั้งคู่สนิทกันขนาดไหน รู้ใจกันขนาดไหน ที่ชอบคือหนังเล่นกิมมิคให้นานะและสัตว์ตัวอื่นๆ คิดออกเสียงได้ด้วย กล่าวคือเราจะรู้หมดเลยว่านานะคิดอะไร พูดอะไร (แต่ตัวละครมนุษย์ในเรื่องไม่รู้นะ) จุดนี้เพิ่มความคิ้วท์ๆ ให้หนังเข้าไปอีก เพราะความคิดของนานะนั้นก็สุดจะแมว ห้าวๆ แข็งๆ ตรงๆ ชอบจิกกัดแต่จริงใจ ใครไม่เคยเห็นมุมน่ารักๆ แบบแมววิ่งไล่ตามหาเจ้าของ อะไรแบบนี้ (ซึ่งเป็นภาพที่หายากนะเราว่า ส่วนใหญ่จะเป็นหมา) ในเรื่องนี้มีให้เห็นแน่นอน

ถ้าให้เปรียบนานะเป็นเพื่อนคนนึงก็คงเป็นเพื่อนขี้โวยวาย ขี้รำคาญหน่อยๆ และดูเหมือนจะหยิ่ง แต่พอสนิทกันแล้วก็จะเป็นเพื่อนที่ดีกับเรามากๆ ประมาณนั้นละ

หนังดำเนินเรื่องแบบเรียบง่ายสไตล์ญี่ปุ่น ตอนแรกเราคิดว่าคงจะมีจุดเอื่อยเฉื่อยน่าเบื่อบ้าง แต่เอาเข้าจริงก็ไม่มีนะ เรารู้สึกโอเคกับทุกฉากที่หนังเล่าเลย ตัวบทมีการเล่าสลับทามไลน์ไปมา แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่งงนะ เข้าใจตามได้ง่ายๆ หนังจะมีการสลับพาเราย้อนอดีตไปทำความรู้จักกับซาโตรุตั้งแต่สมัยยังเป็นเด็ก ให้ได้ติดตามกันว่าเขาเริ่มเลี้ยงสัตว์ตั้งแต่เมื่อไร แล้วครอบครัวของเขาเป็นยังไงบ้าง ความสัมพันธ์ของเขาและเพื่อนๆ เป็นยังไง รักแรกของเขาเป็นแบบไหน ซึ่งมันยิ่งทำให้เรารู้สึกอินกับชีวิตของซาโตรุยิ่งขึ้นไปอีก (แล้วก็ได้แต่ตัดพ้อแทนตัวละครว่าทำไมชีวิตอับจนเช่นนี้) จนกระทั่งฉากท้ายๆ ชีวิตก็ยังเล่นงานซาโตรุ เรียกได้ว่าผิดไปจากหน้าหนังพอสมควรเลย เพราะตอนแรกเราไม่คิดว่าเนื้อเรื่องจะมีความดราม่า มีความซึ้งเศร้าขนาดนี้ นึกว่าจะเป็นแนวเรียบๆ เอื่อยๆ ใสๆ โลกสวยซะอีก (ซึ่งแน่นอนว่าคิดผิดมหันต์)

แต่ถึงอย่างนั้น เราก็ว่านี่ก็ยังเป็นหนังที่ค่อนข้าง Feel Good แม้จะไม่ได้เป็นเชิงยิ้มสดใสโลกอบอุ่น แต่ก็สามารถกอบกุมหัวใจคนดูได้ แม้จะมีบางจุดที่บาดลึกแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าชีวิตมนุษย์ก็เป็นอย่างนี้ มีสุขเศร้าเคล้ากันไป

และแม้ว่าชีวิตของซาโตรุจะไม่ใช่ชีวิตที่ดีที่สุด แต่เจ้าตัวกลับไม่คิดเช่นนั้น เขาพอใจกับชีวิตที่เขามี และรู้สึกว่าได้ใช้มันอย่างเต็มที่แล้ว โดยเฉพาะเมื่อเขาระลึกถึงผู้คนและแมวที่เขารัก

The Travelling Cat Chronicles อาจไม่ได้ขายความเป็นแมวอย่างสุดโต่งอย่างที่ทาสแมวหลายคนหวังไว้ แต่ก็เป็นหนังอีกเรื่องที่นำเสนอแง่มุมของความสัมพันธ์ระหว่างแมวและเจ้าของได้อย่างลึกซึ้งน่าติดตาม นอกจากนี้ยังพาเราไปเห็นชีวิตของคนคนหนึ่งในช่วงเวลาต่างๆ และตอกย้ำประเด็นความรักแบบไม่หวังสิ่งตอบแทน (Unconditional Love) ว่ามันมีพลังขนาดไหน มันสามารถเปลี่ยนชีวิตหนึ่งชีวิตได้มากจริงๆ ถ้าใครกำลังตามหาหนังแนวดราม่าฟีลกู๊ดอยู่ก็ลองมาดูเรื่องนี้กันได้ 😉

ป.ล. ฉากในหนังสวยมาก ดูแล้วเหมือนได้ไปเที่ยวญี่ปุ่นตามตัวละคร