รีวิว Mission: Impossible – Fallout (2018): ผลลัพธ์จากการช่วยเพื่อนคือต้องไล่ล่าหาระเบิด 3 ลูก

ถ้าให้เลือกช่วยคน 1 คนที่เป็นคนใกล้ตัว กับ ช่วยคนอีกหลายล้านคนที่เป็นใครไม่รู้ จะเลือกแบบไหน?

ถ้าเลือกช่วยเพื่อนเพียงคนเดียว แล้วปล่อยให้คนอีกหลายล้านคนเจอความเสี่ยง ถือว่าเราเป็นคนไม่ดีเหรอ?

เนื้อเรื่องของ Mission: Impossible – Fallout หรือ M:I-6 เริ่มขึ้นเมื่ออีธาน ฮันท์ ได้รับมอบหมายภารกิจให้ตามแย่งชิงระเบิดพลูโตเนียมจากกลุ่มผู้ก่อการร้าย ซึ่งก็เกือบจะสำเร็จแล้ว แต่กลุ่มผู้ก่อการร้ายจับลูเธอร์ เพื่อนร่วมทีมของเขาเป็นตัวประกัน แน่นอนว่าคนดีอย่างฮันท์เลือกที่จะช่วยเพื่อน แต่ก็ต้องแลกกับการที่ผู้ร้ายแย่งชิงระเบิดไปได้สำเร็จ ทำให้ทั้งโลกตกอยู่ในความเสี่ยงที่ว่าจะโดนระเบิดเล่นงานที่ไหนเมื่อไรไม่รู้

บอกเนื้อเรื่องคร่าวๆ แค่นี้ละ ไม่อยากสปอยล์มากเพราะหนังมีรายละเอียดเยอะและพลิกล็อกหลายรอบจริงๆ เราชอบตรงที่มีหลายจุดหักมุมและมีการเล่นแผนซ้อนแผน เป็นการผสมผสานความเซอร์ไพรส์และตลกร้ายได้อย่างลงตัว เป็นช่วงเวลา 2 ชั่วโมงครึ่งที่ไม่มีตรงไหนน่าเบื่อเลย ลุ้นและเอาใจช่วยตัวละครตลอดทั้งเรื่อง แล้วถึงแม้ว่าจะมีปมบางจุดคลายเร็วไปหน่อย ก็ไม่ได้ทำให้อรรถรสลดลง แต่กลับยิ่งช่วยเสริมสร้างให้ชวนลุ้นสถานการณ์มากขึ้นว่าตัวละครแต่ละคนจะมีมุกไหนมาหลอกล่ออีกฝ่าย แผนการจะดำเนินต่อไปยังไง

ฉากแอ็กชั่นเป็นอะไรที่เต็มอิ่มและดูเพลินมาก คือเข้าใจใช่มั้ยว่ามันจะมีฉากแอ็กชั่นบางประเภทที่ดูแล้วมึนหัว ดูไม่ทัน ดูแล้วสติหลุดลอยฝุ่นคลุ้งควันขโมงไม่รู้ใครเป็นใคร หนักๆ ถึงขั้นทำให้ง่วงได้ แต่อันนี้คือตัวอย่างฉากแอ็กชั่นที่ดี จังหวะไม่เร็วไม่ช้าไป แม้ซีนแอ็กชั่นจะยาวเฟื้อยแต่ไม่น่าเบื่อเลย สถานที่บู๊ก็มีหลากหลาย ทั้งในเมือง ในห้องน้ำ (อ่านไม่ผิดหรอก) กลางป่ากลางเขา ฯลฯ ฉากหนึ่งที่เราชอบคือฉากที่ฮันท์กับวอร์กเกอร์กระโดด HALO ลงมาจากเครื่องบิน เป็นหนึ่งฉากที่ไม่มีการสู้แต่ชวนลุ้นมาก กับอีกฉากที่ชอบคือฉากแอ็กชั่นสุดท้ายที่ตัดไปมาระหว่างสามสถานการณ์ มันทำให้เห็นพลังของทีมเวิร์กสุดๆ ฉะนั้นถ้าใครคาดหวังซีนแอ็กชั่นตื่นเต้นๆ ภาพสวยๆ ก็น่าจะชอบกัน

ทางฝั่งตัวละคร อีธาน ฮันท์ซึ่งนำแสดงโดยทอม ครูซยังคงฟิตมากแม้จะอายุอานามปาไป 56 ปีแล้ว พี่แกยังวิ่งสี่คูณร้อย กระโดดข้ามตึก ปีนป่ายเขา เตะต่อยคนได้อย่างถึงใจ (แม้บางฉากจะดูเหนื่อย แต่เฮ้ย ตามพล็อต) เบนจี้ยังคงเป็นตัวชูโรงความฮาได้เช่นเคย ความเปิ่นของพี่ช่วยให้บรรยากาศไม่เครียดเกินไป (แม้ในเนื้อเรื่องจริงคงโคตรเครียด) ที่โดดเด่นอีกคนคงหนีไม่พ้นออกัส วอร์กเกอร์ ซึ่งนำแสดงโดยเฮนรี่ คาวิลล์ (ซูเปอร์แมนนั่นเองจ้า) เป็นตัวละครที่ถูกส่งมาประกบคู่กับพระเอก หล่อมาก เท่มาก มีลูกเล่นมาก และเผลอแย่งซีนลุงฮันท์ไปบ้างในบางที (ฮา) ทางฝั่งของสาวๆ ไม่พูดถึงไม่ได้เลยจริงๆ อย่าง อิลซ่า สาวบู๊หนึ่งเดียวในหนังก็เท่มาก โดยเฉพาะฉากเตะต่อยกับตัวร้าย จูเลีย อดีตภรรยาของฮันท์ก็กลับมาอีกครั้งกับฉากซึ้งๆ ช่วยเบรกอารมณ์ และที่ชวนให้กรี๊ดมากคือแม่หม้ายขาว สวยโคตรๆ สวยวัวตายควายล้ม แค่เห็นหน้าก็หลงแล้ว น้ำเสียงน้ำเสิงและท่าทางก็มีเสน่ห์มาก เป็นตัวละครที่แม้จะไม่ได้มีบทบาทมากมายแต่ก็ตราตรึงจริงๆ

กลับมาที่คำถามข้างต้น ตัวหนังมีการเน้นย้ำหลายครั้งเกี่ยวกับการตัดสินใจ ระหว่างช่วยเหลือคนหนึ่งคนกับช่วยเหลืออีกหลายล้านคน เพราะถ้าว่ากันตามตรง ภารกิจทั้งหมดจะไม่ยืดยาวขนาดนี้หากฮันท์ยอมเสียเพื่อนแล้วได้ระเบิดไปตั้งแต่ต้น มีหลายๆ ครั้งที่ตัวละครเน้นย้ำกับฮันท์ถึง “ความผิดพลาด” นี้ ว่าจริงๆ แล้วเขาควรเสียสละคนหนึ่งคน เพื่อช่วยชีวิตหลายล้านคนให้อยู่รอดปลอดภัย

แต่ถามจริงเถอะ แล้วชีวิตคนหนึ่งคนที่เป็นเพื่อน ไม่สำคัญเลยเหรอ?

ทำไมถึงให้คุณค่าชีวิตมนุษย์ไม่เท่ากัน ทั้งๆ ที่เป็นมนุษย์เหมือนกัน?

แล้วฮันท์ผิดเหรอที่เลือกจะช่วยเพื่อน ซึ่งเป็นหนึ่งในคนที่เขาแคร์ ในเมื่ออีกหลายล้านคนเป็นใครก็ไม่รู้ที่ไม่ได้มีความสำคัญกับเขา? โอเคว่าภารกิจของเขาคือการกอบกู้โลก ใช่ การช่วยเหลือมนุษยชาติเป็นหน้าที่ของเขา แต่ฮันท์ก็เป็นมนุษย์คนหนึ่ง ย่อมไม่อยากเห็นคนใกล้ชิดของตัวเองตายต่อหน้าต่อตาอยู่แล้ว

ถ้าในแง่ของการเป็นสายลับ การกระทำนี้อาจถูกมองว่าเป็นจุดอ่อน แต่ถ้ามองในแง่คุณสมบัติโดยรวมอย่างหนึ่ง การกระทำของฮันท์อาจมองว่าเป็นจุดแข็งก็ได้ เขาไม่ทิ้งคนใกล้ตัว เขาปกป้องคนใกล้ตัว เขาไม่ยอมให้คนใกล้ตัวเป็นอันตรายใดๆ เมื่อรู้อย่างนี้ เขาย่อมได้รับความเชื่อใจจากคนรอบกาย เพราะพวกเขามั่นใจว่าคนแบบฮันท์จะต้องไม่ทิ้งพวกเขาแน่นอน

ซึ่งการได้รับความเชื่อใจแบบนี้ เราว่ามันเพิ่มพลังใจได้ดีมาก

M:I-6 จึงไม่ใช่แค่หนังแอ็คชั่นดูสนุก แต่เป็นหนังที่แฝงข้อคิดและสอดแทรกทางเลือกให้ตัวละครตัดสินใจอยู่เรื่อยๆ รับรองว่าถ้าไม่ได้คาดหวังสูงเว่อร์วังเกินไป เมื่อดูจบก็น่าจะเต็มอิ่มกับทุกรสชาติที่หนังนำเสนอละ 🙂