รีวิว Maleficent: Mistress of Evil (2019): เมื่อนางพญาต้องปล่อยมือลูกสาวเข้าประตูวิวาห์

Maleficent: Mistress of Evil เป็นหนังภาคต่อจาก Maleficent ภาคแรกที่ฉายเมื่อปี 2014 ถือว่าทิ้งห่างยาวนานพอสมควรเหมือนกัน นานพอที่จะทำให้เราลืมไปละว่าภาคก่อนเป็นยังไง ต้องไปหาสรุปภาคที่แล้วมาอ่านปูพื้นก่อนกันงง

สำหรับภาคนี้ เรื่องราวผ่านจากภาคที่แล้วมา 5 ปีเหมือนกัน ออโรร่า (Elle Fanning) ได้กลายเป็นราชินีแห่งเมืองมัวส์ เมืองวิเศษอันเป็นที่สิงสู่ของเหล่าภูตินางฟ้า ส่วนมาเลฟิเซนต์ (Angelina Jolie) แม่ทูนหัวของออโรร่า ก็เป็นผู้ปกป้องคุ้มครองเมืองอีกที วันหนึ่ง เจ้าชายฟิลิป (Harris Dickinson) คู่หมั้นของออโรร่า ก็ได้ขอออโรร่าแต่งงาน แน่นอนว่ามาเลฟิเซนต์ผู้ขยาดความรักนั้นไม่เห็นด้วย แต่ก็จำใจกัดฟันยอมไปร่วมงานดินเนอร์มื้อค่ำที่พ่อแม่ของเจ้าชายฟิลิปจัดขึ้นเพื่อเฉลิมฉลอง

ในงานนั้น ราชินีอิงกริด (Michelle Pfeiffer) แม่ของเจ้าชายฟิลิป ดันไปพูดแทงใจมาเลฟิเซนต์เข้า ทำให้มาเลฟิเซนต์โมโห ใช้อำนาจทำลายข้าวของและเหล่าบริวาร ประจวบเหมาะกับราชาจอห์น (Robert Lindsay) พ่อของเจ้าชายฟิลิป ก็โดนมนตร์บางอย่างทำให้สลบไป เจ้าหญิงออโรร่าเสียใจที่มาเลฟิเซนต์ทำงานกร่อย เธอเลือกไปเข้าข้างครอบครัวฝ่ายชายแทน เรื่องเป็นแบบนี้แม่มาลีก็งอนสิ บินหนีไป แต่หนีไปได้ไม่เท่าไรก็โดนทำร้าย โชคดีที่ได้บุรุษปริศนามาช่วยไว้ โดยที่เขาผู้นี้มีเขามีปีกเหมือนเธอเป๊ะ สันนิษฐานได้ว่ามาเลฟิเซนต์ก็มีเผ่าพันธุ์ของตัวเองอยู่ และเผ่าพันธุ์นี้ก็มีความแค้นเคืองต่อมนุษย์ไม่น้อย

เรื่องมันเริ่มเข้มข้นขึ้นเมื่อมีประเด็นของสงครามเข้ามาเกี่ยวข้อง ราชินีอิงกริดนั้นอยากจะประกาศสงครามกับเมืองมัวส์ ในขณะที่เผ่าพันธุ์ของมาเลฟิเซนต์อย่าง ดาร์ก เฟย์ ก็อยากจะทำสงครามกับเหล่ามนุษย์เช่นกัน งานนี้ก็ต้องมาลุ้นว่า การแต่งงานระหว่างเจ้าหญิงออโรร่ากับเจ้าชายฟิลิปจะเป็นหมันหรือไม่ แล้วระหว่างเมืองมนุษย์กับเมืองภูติ ฝ่ายไหนจะเป็นฝ่ายชนะ?

สปอยล์เล็กน้อย

ขึ้นชื่อว่าหนัง Disney ยังไงเรื่องภาพก็ต้องสวยแน่นอน ซึ่งเรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่พิสูจน์ให้เห็นถึงวิชวลอลังการ ไม่ว่าจะเป็นฉากธรรมชาติของเมืองมัวส์ ฉากแหล่งกบดานของเหล่าดาร์กเฟย์ ฉากเมืองมนุษย์อัลสตีด หรือแม้กระทั่งฉากสงครามต่อสู้กันในตอนท้าย ทุกอย่างดูอลังการงานสร้างสมชื่อดิสนีย์จริงๆ พวกงานคอสตูมงานเมคอัพนี่ก็ดีนะ ทุกอย่างดูลงตัวไปหมด ชอบเมคอัพของเจ้าหญิงออโรร่าที่ดูใสๆ หวานๆ ส่วนมาเลฟิเซนต์รอบนี้นางเปลี่ยนหลายชุด มีลุคปล่อยผมด้วย โดยรวมแม่ยังคงความเฟียซได้ดี โจลี่ในบทมาเลฟิเซนต์ก็ยังคงความน่าเกรงขามและน่าเอ็นดูในเวลาเดียวกัน ซึ่งเสริมให้ตัวละครมีเสน่ห์มากๆ

อีกตัวละครที่โดดเด่นเหมือนกันคือราชินีอิงกริด ที่ร้ายได้แบบสุดขั้วจริงๆ ตั้งแต่ช่วงแรกๆ ละที่นางหยอดนิดหยอดหน่อย แกล้งกวนโมโหมาเลฟิเซนต์เล่นๆ จนกระทั่งตอนท้ายๆ ที่นางระเบิดแผนชั่วออกมาแบบเต็มที่ ชอบกลยุทธ์หนึ่งของนางที่ใช้เรื่องเล่ากล่อมหัวประชาชนและคนในปกครอง ให้เชื่อว่ามาเลฟิเซนต์น่ากลัว เป็นตัวร้าย ต้องกำจัด พอทุกคนหลงเชื่อ ทีนี้นางก็สามารถปั่นหัวทุกคนให้เกลียดมาเลฟิเซนต์ได้ นี่แหละนะอำนาจของเรื่องเล่า พอทุกคนเชื่อในสิ่งเดียวกัน ก็พร้อมจะร่วมกันลงมือทำอะไรบางอย่างได้ ในที่นี้ก็คือทำศึกต่อต้านมาเลฟิเซนต์นั่นเอง

หนังมีความยาวเกือบๆ 2 ชั่วโมง โดยรวมแล้วดูสนุกนะ ไม่มีช่วงไหนที่เบื่อ ขนาดว่าจำเรื่องภาคก่อนไม่ได้เท่าไรก็ยังสนุกกับภาคนี้ คงเพราะเนื้อเรื่องมันไม่ได้เชื่อมโยงกันขนาดนั้นด้วยแหละ ภาคนี้เหมือนหลุดแยกออกมา ด้วยการไปโฟกัสที่แหล่งกำเนิดของมาเลฟิเซนต์มากขึ้น และความขัดแย้งระหว่าง 2 เผ่าพันธุ์มากขึ้น จึงดูเหมือนการต่อยอดจากภาคก่อนมากกว่า ถ้าใครไม่เคยดูภาคแรก ก็น่าจะยังพอดูรู้เรื่องอยู่ แต่แนะนำว่าให้ดูภาคแรกก่อนแหละ เพราะจะได้อินกับความสัมพันธ์ของออโรร่าและมาเลฟิเซนต์ ซึ่งหักมุมออกมาจากตัวนิทานมาก

จุดที่แอบขัดใจนิดหน่อยน่าจะเป็นช่วงท้ายๆ ที่สงครามจบสิ้นแล้ว และการแต่งงานก็ดำเนินต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เรารู้สึกว่าตรงนี้เปลี่ยนมู้ดเร็วไปหน่อย คือเมื่อกี้สู้รบกันดุเดือด มีคนตายเยอะมาก แต่ซีนต่อมาก็เฉลิมฉลองกันเหมือนไม่เคยขัดแย้งกันมาก่อน เหมือนไม่มีคนตาย งานแต่งงานยังจัดเหมือนเดิม แฮปปี้เอนดิ้ง คือ…จะแต่งงานก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่หนังเปลี่ยนโทนเร็วไป๊ ฟีลแบบเราจะไม่ไว้อาลัยต่อผู้ที่จากไปไรงี้เลยหรือ อันนี้เป็นจุดนึงที่ตะหงิดๆ เป็นไปได้ว่าที่หนังเปลี่ยนโทนเป็นสีชมพูสดใสอย่างรวดเร็วนั้นเพราะอยากคงความเป็นเทพนิยายไว้

แต่โดยรวมแล้ว Maleficent: Mistress of Evil ก็ยังถือว่าเป็นหนังที่ดูได้เพลินๆ ใครที่เคยดูภาคแรกแล้วก็แนะนำให้มาดูภาคสอง เพราะจะได้ครบรสมากขึ้น และได้เห็นบทสรุปที่คอมพลีทขึ้นละ