รีวิว After Dark (2004): ค่ำคืนที่ไม่หลับใหลของใครหลายคน

ช่วงเวลาระหว่างเที่ยงคืนถึงเจ็ดโมงเช้า คงเป็นช่วงที่ใครหลายคนกำลังหลับใหล

แต่ก็มีอีกหลายชีวิตเหมือนกันที่ยังลืมตาอยู่ และยังคงดำเนินชีวิตต่อไปท่ามกลางความมืด

After Dark นิยายขนาดสั้นของ Haruki Murakami เล่มนี้จะเล่าเรื่องราวหนึ่งคืนของหลากหลายตัวละคร ซึ่งสะท้อนให้เห็นว่าช่วงเวลาแห่งความมืดมิดนี้เปรียบเสมือนโอกาสในการปลดเปลื้องและเปิดเผยพันธนาการทางจิตใจบางอย่าง

พล็อตเรื่องของ After Dark นั้นไม่ได้มีอะไรหวือหวาเลย เรื่องราวเริ่มต้นที่ “มาริ” เด็กสาวมหา’ลัยที่กำลังนั่งอ่านหนังสือในร้านอาหารช่วงเวลาใกล้เที่ยงคืน ที่นั่นเธอได้เจอกับ “ทาคาฮาชิ” รุ่นพี่หนุ่มที่เป็นเพื่อนของ “เอริ” พี่สาวเธอ เขาและเธอได้แชร์บทสนทนาแบบ deep talk กัน และนี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของค่ำคืนอันยาวนานของมาริ

ในอีกฝั่งคือ “เอริ” ที่กำลังหลับใหลอยู่บนเตียง แต่จู่ ๆ ก็เหมือนร่างเธอถูกย้ายไปอยู่อีกมิติหนึ่งซึ่งอยู่ในทีวี เรื่องประหลาดนี้เป็นเรื่องจริงหรือภาพลวงตากันแน่?

เนี่ย พล็อตมีความคลุมเครือ งง ๆ แต่ก็สไตล์เฮียมูเค้าล่ะ พล็อตอาจจะไม่ได้เตะตาอะไร แต่เสน่ห์อยู่ที่การเล่าเรื่อง การดำเนินเรื่อง ที่ทำให้เราอ่านได้เรื่อย ๆ เพราะอยากรู้ว่าค่ำคืนนี้มันจะไปสิ้นสุดที่ตรงไหน

“เอริ” และ “มาริ” สองพี่น้องที่ต่างกันสุดขั้ว

After Dark นำเสนอตัวละครคนละขั้วอย่างเอริและมาริ สองสาวพี่น้องที่แม้อยู่ใต้ชายคาเดียวกันแต่ก็ห่างเหินกัน

เอริเป็นเด็กสาวที่สวย ระดับโมเดลบนปกนิตยสารวัยรุ่น ส่วนมารินั้นเป็นเด็กสาวธรรมดา ๆ ไม่ได้มีอะไรโดดเด่น

ก็ไม่รู้ว่าคอนเซปต์พี่น้องที่แตกต่างกันนั้นดูน่าประหลาดใจสำหรับคนอื่น ๆ มากน้อยแค่ไหน แต่สำหรับเราที่มีพี่น้องต่างสไตล์เหมือนกัน (และพอรู้จักคนอื่น ๆ ที่มีเหมือนกัน) ไม่ได้รู้สึกว่านี่เป็นอะไรที่แปลก แต่ก็เคยได้ยินคนอื่น ๆ ทักเหมือนกันว่าเป็นเรื่องแปลกที่พี่น้องท้องเดียวกันจะมีนิสัยหรือบุคลิกไม่เหมือนกัน งั้นนี่คงเป็นคอนเซปต์ที่น่าตื่นใจสำหรับคนบางกลุ่มแหละนะ

เอริและมารินั้น แม้ทั้งคู่จะห่างเหินกัน แต่ก็ไม่ได้เกลียดกัน กลับกัน ทั้งคู่อยากจะสนิทกับอีกฝ่ายให้มากขึ้น แต่ต่างฝ่ายต่างก็ไม่กล้าเข้าหา เพราะรู้สึกว่าอีกฝ่ายเข้าถึงยาก เหตุผลก็มาจากตัวตนที่ต่างกันนั่นแหละ

แซมกลิ่นอายความ surreal ด้วยภาพความฝัน

เป็นอีกครั้งที่เฮียมูนำความเซอร์เรียลเข้ามาผสมในนิยาย ซึ่งรอบนี้ก็ไม่ได้ใส่มาเยอะมาก ใส่มาแค่เส้นเรื่องของเอริที่นอน นอน นอนทั้งวัน แต่มีวาร์ปหนึ่งที่นางหลุดเข้าไปอยู่ในโลกคู่ขนานในจอทีวี

ตอนอ่านก็ยังไม่ชัวร์ว่าเอ๊ะเฮียแกเล่นอะไร แต่อ่านไปอ่านมา ก็เข้าใจได้ว่านี่คือความฝันแหละ เพราะต่อมาเราถึงได้รู้จากปากมาริว่า เอรินอนหลับมาได้ 2 เดือนแล้ว ฉะนั้นภาพมิติคู่ขนานที่เราเห็น ก็คงหนีไม่พ้นความฝัน

นอกจากพาร์ทของเอริ พาร์ทอื่น ๆ ของหนังสือก็เจือความน่าพิศวงไว้เหมือนกันแม้ว่าจะเป็นโลกแห่งความจริงที่ไม่ได้มีอะไรแฟนตาซี อาจจะเป็นเพราะฉากบรรยากาศนั้นเป็นช่วงกลางคืนด้วยละมั้ง เลยทำให้ทุกอย่างดูน่าค้นหา ดูมีมิติลึกลับไปหมด

ทุกคนถูกเชื่อมโยงด้วยความเหงาและความแปลกแยก

แต่ละตัวละครหลักของ After Dark ล้วนมีความเหงาและความแปลกแยกอยู่ในตัว เหมือนจะเป็นส่วนหนึ่งของสังคมแต่ก็ไม่ใช่

มาริ เด็กหัวกะทิที่โดนครอบครัวกล่อมแต่เด็กว่าเธอ “น่าเกลียด” เมื่อเทียบกับพี่สาวที่สวยกว่า เธอเป็นคนค่อนข้างสันโดษและไม่ค่อยมีเพื่อน โดนเพื่อนรังแกตั้งแต่เด็กถึงขั้นต้องย้ายโรงเรียนหนี เธอมีบุคลิกที่ตีตัวออกห่างจากคนอื่น ตั้งกำแพงไว้สูงไม่ให้คนอื่นเข้าใกล้ จะเห็นได้จากวิธีการพูดจาหรือโต้ตอบที่ค่อนข้างห้วน ๆ ตรงไปตรงมา

เอริ เด็กสาวหน้าตาดีระดับโมเดลนิตยสาร แต่เธอก็มีความกดดันและอิจฉาน้องสาวอยู่กลาย ๆ ที่ได้รับอิสระ ในขณะที่เธอนั้นถูกคาดหวังให้เป็นอย่างนู้นอย่างนี้ ใช้ชีวิตตามกรอบที่ผู้คนรอบข้างวางไว้ จนสุดท้ายเธอต้องการหนีทุกอย่างจึงกินยานอนหลับและหลับยาวมาตลอด 2 เดือน ตื่นขึ้นมาใช้ชีวิตเพื่อให้อยู่รอดนิดหน่อยแล้วก็กลับไปหลับต่อ

ตัวละครอื่น ๆ ก็มีเรื่องราวที่น่าสนใจ ทั้ง ทาคาฮาชิ ชายหนุ่มที่กำลังจะผันตัวจากนักดนตรีไปร่ำเรียนกฏหมายอย่างจริงจัง, คาโอรุ สาวห้าวเจ้าของโรงแรมม่านรูด, ชิราคาวะ หนุ่มออฟฟิศที่ทำงานช่วงดึกและปลดปล่อยความดาร์กที่โรงแรมม่านรูด, หญิงขายตัวชาวจีนที่ถูกทำร้าย ฯลฯ

ทั้งหมดทั้งมวลคือกลุ่มตัวละครที่ใช้ชีวิตช่วงยามค่ำคืน ปลดปล่อยพันธนาการ ความลับ และความดำมืดของตัวเองในช่วงเวลาที่เมืองหลับใหล

สรุป

After Dark เป็นอีกเล่มของมูราคามิที่ใช้เวลาอ่านไม่นานมาก เนื้อหาไม่หนักเกินไป ใครที่ไม่เคยอ่านเฮียมู จะลองอ่านเล่มนี้เป็นเล่มแรกก็ได้ เป็นเล่มที่ยังสามารถบรรยายบรรยากาศรอบด้านได้ล้ำลึก (แม้จะไม่ลึกเท่าเล่มอื่น ๆ แต่ก็ถือว่าโอเค) มีบทสนทนาของตัวละครที่เป็น deep talk แทรกมาเป็นระยะ อ่านง่ายดี และมีความแฟนตาซีเล็กน้อยให้ดูมีอะไร ๆ

และสำหรับเล่มนี้ ถ้าได้หาเวลาอ่านตอนกลางคืน พร้อมกับเปิดเพลงแจ๊สคลอ ๆ ไปด้วย ก็จะได้อารมณ์มิใช่น้อยเลย