รีวิว ภาพวาดปริศนากับการตามหาฆาตกร: เบื้องหลังลายเส้นที่เรียบง่ายมีเหตุร้ายซ่อนอยู่

“ภาพวาดปริศนากับการตามหาฆาตกร” อีกหนึ่งนิยายจาก อ.อุเก็ตสึ ผู้เคยสร้างกระแสมาแล้วกับ “บ้านวิกลคนประหลาด” สำหรับเล่มนี้ก็ยังคงคอนเซปต์พล็อตเรื่องที่แปลกใหม่ การดำเนินเรื่องที่เรียบง่ายฉับไว แต่ยังแฝงไปด้วยปริศนาและความหักมุม

เล่มนี้ออกมาสักพักแล้วแต่เราเพิ่งมีโอกาสได้อ่าน เห็นรีวิวแล้วหลายคนค่อนข้างชอบเล่มนี้เหมือนกัน

ธีมของเล่มนี้จะเป็น “ภาพวาด” หลัก 4 ภาพที่เกี่ยวข้องกับปริศนาและเหตุฆาตกรรม หนังสือแบ่งออกเป็นเรื่องสั้น 4 เรื่องที่มองเผิน ๆ เหมือนจะไม่เกี่ยวกัน แต่จริง ๆ แล้วพออ่านไปเรื่อย ๆ ก็จะพบว่ามันเชื่อมโยงเป็นเรื่องเดียวกันเลย ซึ่งปริศนาความเชื่อมโยงจะค่อย ๆ ถูกเปิดเผยระหว่างอ่าน

ความสนุกคือ ภาพเหล่านี้เป็นภาพวาดที่ดูไว ๆ ก็ไม่มีอะไรเตะตา ดูเป็นภาพวาดที่เข้าใจได้ง่ายเหมือนวาดโดยเด็กอนุบาล แต่พอเนื้อเรื่องค่อย ๆ เผยปมทีละนิด วิเคราะห์ภาพวาดทีละหน่อย ก็อดจะขนลุกไม่ได้ ว่าภายใต้ภาพนั้นมีความหมายอะไรบางอย่างที่คาดไม่ถึงเลย

จะบอกว่าผู้เขียนแถเก่งก็ได้แหละ เพราะทำให้เราคล้อยตามและเชื่อได้ 555

สำหรับการดำเนินเรื่อง อ.อุเก็ตสึยังคงสไตล์การบรรยายที่กระชับ เข้าใจง่ายไม่เวิ่นเว้อ เน้นไปที่บทสนทนาของตัวละคร ทำให้การอ่านไหลลื่นและว่องไว ค่อนข้างมีกลิ่นอายสมัยใหม่ พอได้เริ่มอ่านแล้วยากที่จะหยุด เหมือน “บ้านวิกลคนประหลาด” นั่นแหละ

สำหรับเสน่ห์ของเรื่องนี้ คือการใช้ลักษณะเด่นของงานเขียนมาหลอกผู้อ่าน นั่นก็คือการจงใจ “บอกไม่หมด” ทำให้ผู้อ่านหลงคิดไปเองในบางจุด สุดท้ายค่อยเฉลยว่าจริง ๆ แล้วเป็นแบบนี้ต่างหาก เล่นเอาต้องพลิกหน้ากลับไปอ่านใหม่เลย

คิดว่าถ้านิยายนี้ถูกปรับเป็นซีรีส์หรือหนัง น่าจะทำให้เทียบเคียงหนังสือได้ยากเหมือนกัน เพราะพอเป็นภาพฉาย คงทำให้หลาย ๆ จุดถูกเฉลยในทันที ไม่เหมือนเวอร์ชั่นนิยายที่ใช้ภาษาเขียนในการหลอกหรือเซอร์ไพรส์ผู้อ่านได้

ภาพวาดปริศนากับการตามหาฆาตกร VS บ้านวิกลคนประหลาด

ถ้าถามว่า ชอบเล่มไหนมากกว่ากัน อันที่จริงก็ชอบทั้งคู่เลย เพราะมีพล็อตที่แปลกใหม่ เนื้อเรื่องสนุกชวนลุ้นทั้งคู่

แต่ถ้าต้องเลือกจริง ๆ เราชอบ “ภาพวาดปริศนากับการตามหาฆาตกร” มากกว่า เพราะคิดว่านิยายคุมธีมความดาร์กไว้ได้ดี ดาร์กตั้งแต่ต้นจนจบเรื่อง ในขณะที่ “บ้านวิกลคนประหลาด” จะระทึกและดาร์กแค่ช่วงต้น ๆ ถึงกลาง ๆ แต่พอเฉลยปมแล้ว เรารู้สึกว่ามันลดความดาร์กลงไป พล็อตดูซอฟต์ลงเยอะ อ่านจบแล้วไม่ได้รู้สึกเคว้งหรือหดหู่เท่า “ภาพวาดปริศนากับการตามหาฆาตกร”

แต่ก็นั่นแหละ จริง ๆ แล้วชอบทั้งคู่ และแนะนำทั้ง 2 เล่มเลยสำหรับใครที่กำลังหานิยายสืบสวนรสชาติใหม่ ๆ ดำเนินเรื่องฉับไวค่ะ

ป.ล. รีวิวสั้นนิดนึง เพราะไม่อยากสปอยล์เนื้อเรื่อง เป็นหนังสือที่พูดอะไรมากไม่ได้ค่ะ อยากให้ไปลองอ่านแบบไม่รู้อะไรมาก จะสนุกกว่า 555